Productaansprakelijkheid
In boek 6 BW, artikel 185 e.v. is de EG Richtlijn productaansprakelijkheid vormgegeven. De wet beoogt onder andere de consument te beschermen. De producent wordt aansprakelijk gesteld voor de schade aan derden die ontstaat door een gebrek in zijn product. De productaansprakelijkheid gaat over de schade ontstaan door het gebrek en niet over de schade aan het product zelf. Daar is de garantieregeling voor.
In eerste instantie heeft de regeling betrekking op schade aan personen (letselschade) maar geldt ook als er schade is ontstaan aan andere goederen. Er geldt een minimum schadedrempel van € 500,-. Binnen 3 jaar na ontstaan van de schade dient een claim bij de producent (of importeur) ingediend te worden. Daarna vervalt het recht van een claim op grond van productaansprakelijkheid. Transactieschade zoals gederfde winst, kosten voor vervanging en bij stilligschade valt niet onder productaansprakelijkheid. Dergelijke kosten kunnen in een contract tussen leverancier en klant omschreven zijn.
Niet alleen de fabrikant maar ook de importeur kan als producent worden aangemerkt indien deze het product in de EG invoert. Een bedrijf dat zijn/haar bedrijfsnaam en/of merk of een ander merkteken aan het product voorziet, wordt aangemerkt als producent. Tenzij de leverancier binnen een redelijke termijn aangeeft wie de feitelijke producent is wordt iedere leverancier aangemerkt als producent.
Met deze regelgeving hoeft de klant niet de schuld van de producent te bewijzen maar slechts te het de schade, het gebrek en het ontstaan van de schade door het gebrek aan het product. Bij de bepaling van een gebrek worden veel omstandigheden afgewogen, o.a.:
- Hoe is het product gepresenteerd (wijze van reclame, gebruiksaanwijzing met waarschuwingen); uitgesloten is misbruik. Persoonsschade (letselschade of dood)
- De producent is hiervoor altijd aansprakelijk (voor schade zowel in bedrijfssituatie als in de privésfeer).